Դա կարևորագույն բանաձևերից մեկն է, որ մշակվել է վերջին 100 տարում՝ ամբողջ աշխարհի տնտեսագետները այս պահին կախված են նրանից՝ կկարողանա՞ պատվաստանյութը կանխել հետագա սահմանափակումները՝ գրում է Մայա Խոկը Bild-ում:

Լո­ռու մար­զի եր­բեմ­նի ար­դյու­նա­բե­րա­կան հս­կան՝ Ա­լա­վեր­դին, 250 տա­րե­կան է: Եր­կու­սու­կես դար ապ­րած քա­ղաքն այ­սօր ա­լե­հեր ծե­րու­նու նման մտա­հոգ հա­յաց­քով է նա­յում աշ­խար­հին՝ ար­դյու­նա­բե­րա­կան ե­ռու­զե­ռը քա­ղա­քում կանգ է ա­ռել: Կով­կա­սում պղն­ձար­տադ­րու­թյան հիմ­նա­դիր քա­ղաքն այ­սօր կար­ծես ար­հես­տա­կան շն­չա­ռու­թյամբ է շն­չում:

Եվ այս­պես մինչ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը Բե­լա­ռու­սում կարևո­րում է գա­զի միաս­նա­կան սա­կա­գին ձևա­վո­րե­լու հար­ցը՝ հու­նի­սի 19-ին Հա­յաս­տա­նի հան­րա­յին ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րը կար­գա­վո­րող հանձ­նա­ժո­ղո­վը ո­րո­շում ըն­դու­նեց հու­լի­սի 19-ից բարձ­րաց­նել գա­զի գի­նը խո­շոր սպա­ռող­նե­րի, ջեր­մո­ցա­յին տն­տե­սու­թյուն­նե­րի և վե­րամ­շա­կող կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի հա­մար։

Ոչ միայն մար­դու ի­րա­վունք­նե­րի պաշտ­պա­նի գրա­սե­նյա­կի, այլև մեր խմ­բագ­րու­թյան, ինչ­պես նաև մյուս լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի հե­ռա­խոս­նե­րը «կարմ­րում» են մարդ­կանց բո­ղոք-զան­գե­րից։

Կի­րա­կի օր­վա­նից գա­զը խո­շոր սպա­ռող­նե­րի, ջեր­մո­ցա­յին տն­տե­սու­թյուն­նե­րի և վե­րամ­շա­կող կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի հա­մար թան­կա­ցավ։ Առ­կա սո­ցիալ-տն­տե­սա­կան վի­ճա­կի պայ­ման­նե­րում սա ա­ռա­ջի­կա­յում ապ­րանք­նե­րի շղ­թա­յա­կան թան­կաց­ման է հան­գեց­նե­լու։

Ա­մեն ան­գամ, երբ սահ­մա­նա­յին մի­ջա­դե­պեր են լի­նում, Ադր­բե­ջա­նը եր­կու ձևա­չա­փով է գն­դա­կո­ծում՝ ռազ­մա­կան և տե­ղե­կատ­վա­կան։ Ե­թե ա­ռա­ջի­նի դեպ­քում մեր զի­նու­ժը շատ լավ գի­տի իր գոր­ծը, ա­պա տե­ղե­կատ­վա­կան դաշ­տում մենք բա­զում խն­դիր­նե­րի ենք հան­դի­պում։ Ե­րեկ ևս ողջ օրն ադր­բե­ջան­ցի­նե­րը հա­մա­ցան­ցը ո­ղո­ղել էին կեղծ տե­ղե­կատ­վու­թյամբ, ո­րոնց խայ­ծը ո­րոշ հայ օգ­տա­տե­րեր կուլ էին տվել։

Ար­դեն 5-րդ տա­րին է, ինչ թղ­թակ­ցում եմ «Ի­րա­տե­սին», ծայ­րե­ծայր ըն­թեր­ցում բո­լոր հա­մար­նե­րը, կա­տա­րում գրա­ռում­ներ` ու՞մ դի­մել, ի՞նչ ա­նել ինձ հե­տաք­րք­րող խն­դիր­նե­րի ո­լոր­տում բարձ­րաց­վող հար­ցե­րը լու­ծե­լու, գոր­ծըն­կեր­նե­րիս և իմ ա­ռա­ջար­կու­թյուն­նե­րը ի­րաց­նե­լու, մեր եր­կի­րը հզո­րաց­նե­լու հա­մար: Ո

«Մեր ո­լոր­տը աչ­քա­թող է ար­ված։ Մո­ռա­ցել են, որ ան­ցած տա­րի­նե­րին զբո­սաշր­ջու­թյունն էր նաև, որ ա­պա­հո­վում էր մի­լիո­նա­վոր մուտ­քեր պետ­բյու­ջե։ Հաս­կա­ցանք՝ ար­տա­կարգ դրու­թյուն է, բայց պետք է նաև քայ­լեր ձեռ­նար­կել, ռազ­մա­վա­րու­թյուն մշա­կել, բայց մեզ լսող չկա, մեզ հետ հաշ­վի նս­տող չկա։ Հայտ­նի չէ նաև, թե ինչ­պես պետք է աշ­խա­տենք ար­տա­կարգ դրու­թյու­նից ան­մի­ջա­պես հե­տո, ինչ պա­հանջ­ներ են սահ­ման­վե­լու։

ՀՀ բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերության նախարարության, «Ձեռնարկությունների ինկուբատոր» հիմնադրամի և Ինժեներական ասոցիացիայի նախաձեռնությամբ հուլիսի 6-10-ը առցանց ձևաչափով անցկացվում է «Հայաստան - Ինժեներական շաբաթ 2020» խորագրով, արդեն ավանդական դարձած՝ 3-րդ ամենամյա միջոցառումը:

Հայ­րե­նի վի­ճա­կագ­րու­թյան տվյալ­նե­րը ոչ մե­կին չզար­մաց­րին. ինչ­պես և ակն­կալ­վում էր, այս տար­վա հուն­վա­րից մինչ օրս տն­տե­սու­թյան բո­լոր ո­լորտ­նե­րում ան­կում է գրանց­վել։ Այլ կերպ ա­սած՝ բո­լո­րո­վին պետք չէ տն­տե­սա­գետ կամ էլ վի­ճա­կա­գիր լի­նել, հաս­կա­նա­լու հա­մար, որ Հա­յաս­տա­նում այս տա­րի տն­տե­սա­կան աճ ա­պա­հո­վելն անհ­նար է լի­նե­լու։